تاثیر روند نظامی‌گری کشورهای حاشیه دریای خزر و امنیت اقتصادی جمهوری اسلامی ایران

اهمیت و ضرورت تالیف چنین کتابی از سوی مولف، این است که دولت ­های آسیای مرکزی و قفقاز برای گذار به کشورهای باثبات، مستقل و مدرن با چالش­ های متفاوتی مواجه هستند و آن‌ها کشورهای ضعیفی هستند که با حکومت­ های سرکوب­گر، تقسیم ­بندی قومی و توزیع بد درآمد و منابع مشخص می‌شوند و دولت ­های ضعیف به همراه تهدیدات داخلی می­ توانند منبع بی ­ثباتی و منازعه منطقه ­ای باشند، چون ضعف آن ­ها به کشورهای همسایه نیز تسری یافته و مرزهای متزلزل باعث گسترش منازعه، تروریسم و قاچاق مواد مخدر می ­شود. همچنین ضعف دولت و عدم موازنه قدرت، امکان خونریزی ­­های گسترده با حضور نیروهای بیگانه و درگیری مستقیم و ترسیم مجدد مرزهای سرزمینی را به گونه ­ای افزایش می ­دهد که توان منطقه ­ای را به هم می­زند. لذا این شرایط بی ­ثباتی، باعث می­ شود که کشورهای یاد شده برای حفظ بقاء به گسترش نیروهای نظامی خود بپردازند. در این راستا، حضور ناتو و سازمان همکاری اروپا در حوزه دریای خزر به منزله گسترش حوزه نفوذ ناتو به سوی شرق و در نهایت حاکم نمودن سیستم امنیت نظامی غرب بر کل آسیا است و لذا در این شرایط ایجاد شده، جمهوری اسلامی ایران علاوه بر حفظ مواضع اصولی مبنی بر ایجاد دریای دوستی، اما نباید به این واقعیت بی­ اعتنا باشد که کشورهای منطقه به سمت افزایش توان نظامی در حرکت هستند و از این رو، ضروری است، شرایط لازم جهت مقابله با هرگونه تهدیدات منطقه­ ای و فرامنطقه ­ای در رابطه با حفظ سطح امنیت اقتصادی کشور فراهم گردیده و بدین منظور ضروری است  تا در گام اول، وضعیت نظامی‌کشورهای حوزه دریای خزر بررسی شده و با توان دفاعی جمهوری اسلامی ایران مقایسه شوند و در گام دوم، به شناخت و بررسی عوامل تهدیدکننده امنیت اقتصادی جمهوری اسلامی در دریای خزر پرداخته شود و سپس تاثیر توسعه نظامی این کشورها بر امنیت اقتصادی جمهوری اسلامی ایران بررسی گردد. بر این اساس، با توجه به اهمیت موضوع، کتاب حاضر طی چهار فصل به بررسی مسایلی که به آنها اشاره شد، می ­پردازد.