میانجیگری سازمان ملل متحد در بحرانهای سوریه و یمن (۲۰۲۱-۲۰۱۱)
احسان محمدی
در بررسی موارد میانجی گری، مشخص می شود که اعتبار و قدرت میانجی نقش مهمی در موقعیت میانجی گری دارد. میانجی گری به عنوان یک روش سیاسی یا به اصطلاح غیرحقوقی حل و فصل اختلافات، عموماً مبتنی بر قواعد و رویه های مشخص و واحد نیست، اما رویه دولت ها به ویژه در یکی دو قرن اخیر نشان داده که حتی میانجی گری نیز باید مبتنی بر اصول و رعایت قواعد رفتاری مشخص باشد.
در آغاز فعالیت سازمان ملل متحد نیز اغلب میانجی گری ها توسط دولت ها انجام می گرفت؛ اما با گذر زمان، نقش اشخاص و چهره های برجسته بین المللی و نمایندگان ویژه دبیرکل و عملکرد آنها در کاهش تنش ها مورد توجه قرار گرفت. کتاب حاضر این موضوع را در هفت فصل مورد بررسی قرار می دهد. فصل های اول و دوم دربردارنده مقدمه و چارچوب مفهومی میانجی گری می باشد. فصل سوم ضمن ارائه تعریفی از ماموریت های میانجی گری به موضوع میانجی گری دبیرکل ملل متحد و ماموریت های میانجی گری سازمان ملل متحد و برخی مصادیق ماموریت میانجی گری در اتحادیه اروپا و اتحادیه آفریقا توسط آن دو اتحادیه اشاره دارد. فصل چهارم به ساختار عملکرد و دستورکار ماموریت های میانجی گری سازمان ملل متحد می پردازد. فصل های پنجم و ششم موضوع میانجی گری سازمان ملل متحد در سوریه و یمن را به طور اختصاصی واکاوی می نماید و فصل هفتم نتیجه گیری کتاب می باشد.