ایران و شورای امنیت: از تخلیه آذربایجان تا جنگ ایران و عراق

کتاب حاضر با اشاره به سابقه شکل­ گیری شورای امنیت که بر اساس آن دولت­ های متفق پس از جنگ جهانی دوم در صدد پی­ ریزی سازمان بین ­المللی نوین با صلاحیت عام بودند که تامین صلح و امنیت بین ­المللی را بر عهده داشته باشد، به این موضوع اشاره دارد که ایران اولین دولتی بوده ­است که شکایتش در سال 1946 میلادی در خصوص عدم خروج نیروهای اتحاد جماهیر شوروی از خاک ایران آن هم پس از پایان یافتن جنگ جهانی دوم، در شورای امنیت مطرح می­ شود. پس از آن هفت قضیه دیگر که ایران یکی از طرف­ های آن بوده‌است، در شورای امنیت مطرح می ­گردد که آخرین آن مربوط به پرونده هسته ­ای جمهوری اسلامی ایران می‌باشد.

        در واقع، هدف از این نوشتار، گردآوری رویه دولت ایران در قبال موضوعاتی است که در شورای امنیت مطرح شده و یک طرف آن ایران بوده ­است و لذا نه تنها نکات حقوقی، بلکه نکات تاریخی و موضوعی هر قضیه بیان گردیده است. البته در این کتاب به جز قضیه هسته­ ای جمهوری اسلامی ایران، دیگر قضایای مطرح شده در شورای امنیت که مرتبط با ایران بوده است، مورد بررسی و واکاوی قرار گرفته است. در این اثر پس از بیان مقدمه و کلیات طی دو بخش مطالب آمده است. بخش اول اختصاص به موضوعاتی دارد که مستقیماً و به درخواست ایران در شورای امنیت مطرح شده ­است؛ همچون مسئله تخلیه آذربایجان از اشغال قوای بیگانه و جدایی بخشی از سرزمین ایران: قضیه بحرین. بخش دوم کتاب به طرح قضایای مربوط به ایران در شورای امنیت که از سوی دیگران درخواست شده است، اختصاص دارد و قضایای ناشی از اختلافات سرزمینی و مرزی و همچنین قضایای ناشی از مبارزه ایران با سلطه بیگانه را شامل می ­شود.