Defending Iran: from revolutionary Guards to Ballistic Missiles

Gawdat Bahgat & Anoushirvan Ehteshami

در کتاب آمده است که از سال 1979 میلادی، حکومت ایران، راهبرد دفاعی خود را که بازتابی از تجربه جنگ عراق و انزوای بین­ المللی بوده است، تدوین کرده است. دکترین جنگ نامتقارن، استفاده از نیروهای نامنظم در کمپین ­های نظامی، استقرار موشک بالستیک، استفاده از قایق ­های تندرو برای مقابله با دشمن و در نهایت توسعه ظرفیت ­های جنگ سایبری پیشرفته همگی از ویژگی ­های راهبرد دفاعی منحصر به فرد ایران است. کتاب بحث خود را با ارائه چاچوب نظری و تحلیلی برای درک و تبیین دکترین امنیتی و دفاعی جمهوری اسلامی ایران آغاز می ­کند و سپس در بحث دکترین امنیتی و دفاعی ایران، تغییرات در ماهیت جنگ مدرن و اینکه رهبران ایران از زمان انقلاب 1979 دکترین جنگ نامتقارن را پیگیری کرده ­اند، بررسی می­ کند. در ادامه، برداشت­ ها و تصورات تهدید ایران در دوران پهلوی و پس از پیروزی انقلاب بررسی می ­شود.

          همچنین از دیگر مباحث کتاب که در حوزه دفاعی مورد توجه نویسندگان بوده است عبارت ­اند از: نهادهای دفاعی: سیاست و قدرت؛ مجموعه­ های نظامی- صنعتی ایران؛ ساختار و ترکیب و آرایش نیروهای مسلح ایران؛ موشک ­های بالستیک و برنامه فضایی ایران؛ موضوع امنیت سایبری ایران و همسایگانش؛ نیروهای دریایی ایران؛ توانمندی پهبادهای ایران؛ نمایندگان و شرکای ایران در فلسطین، سوریه، لبنان، عراق، یمن و افغانستان. ضمناً در بخش پایانی، نگارنده به اثربخشی مولفه ­های ژئوپلیتیک، ژئواکونومی و ایدئولوژی در سیاست خارجی و دفاعی ایران اشاره دارد. به طوری که سیاست ایران همواره چهار هدف تضمین بقای نظام، حفظ میهن، مقابله در برابر دشمنان احتمالی و پروژه قدرت را دنبال کرده ­است و در پیگیری این اهداف کلان، متغیرهایی همچون ژئوپلیتیک، ایدئولوژیک و برداشت­ ها و تصورات تهدید، سیاست دفاعی ایران را شکل داده است.